Hyperlapse jest rodzajem timelapse, czyli filmu poklatkowego. Czym jest film poklatkowy? To technika tworzenia filmu za pomocą sekwencji zdjęć wykonanych w określonym odstępie czasu, a następnie łączenie ich w jeden płynny film. Pozwala to na efektowne nagranie długotrwałych procesów na kilkusekundowym nagraniu. Standardowy film poklatkowy, czyli timelapse wykonuje się na statywie, aparat stoi nieruchomo i nagrywa ruch obiektu w scenie. Natomiast hyperlapse jest ruchomą animacją poklatkową i w odróżnieniu od timelapse polega na wykonywaniu sekwencji zdjęć przy równoczesnym ruchu aparatu. Mówiąc w skrócie: hyperlapse to timelapse, w którym występuje nie tylko ruch otoczenia w kadrze ale również ruch kamery.

    Różnice między timelapse a hyperlapse

    Mimo, że timelapse i hyperlapse posiadają taką samą podstawę wykonania, czyli połączenie zdjęć wykonanych w równym interwale czasu w płynny film, dynamika jednego i drugiego znacznie się różni. Dodatkowy ruch aparatu w hyperlapse zgodnie z ustalonym kierunkiem, pozwala uzyskać odmienny styl filmu. Nie tylko ukazuje upływ czasu w szybszym tempie, ale też pozwala uzyskać szerszą perspektywę ujęcia poprzez przemieszczanie się w kadrze w kierunku wybranego obiektu, oddalając się lub idąc dookoła niego.

    Jak zrobić hyperlapse? 

    Ustawienia aparatu pod hyperlapse

    Aby wykonać film techniką hyperlapse, w pierwszym kroku należy ustalić podobne parametry, co w przypadku tworzenia timelapse. Zatem powinno się przede wszystkim ustalić, ile czasu ma trwać tworzony film i pod tym kątem odpowiednio dobrać interwał między ujęciami, liczbę ujęć (standardowo 24 lub 25 ujęć/klatek) oraz czas naświetlania, czyli czas migawki. W zależności od tego, jakim sprzętem dysponuje twórca, może skorzystać z funkcji timelapse w aparacie lub interwałometru podłączonego do aparatu.

    Dodatkowo w przypadku hyperlapse przeliczenie minimalnej liczby kadrów jest niezbędne do określenia długości dystansu, o jaki będzie przesuwać się aparat pomiędzy wykonaniem kolejnych zdjęć w sekwencji. Jeżeli w planie jest nagranie filmu o długości 10 sekund z 25 klatkami na sekundę, konieczne jest wykonanie 250 ujęć. Planowany do przejścia podczas nagrywania dystans, np. 50 metrów, należy podzielić na 250 ujęć. W ten sposób otrzymuje się wartość odległości, o jaką należy przesuwać aparat – w tym przykładzie 20 cm. 

    Ruch aparatu podczas robienia hyperlapse

    Podczas tworzenia hyperlapse, ruch kamery może przebiegać na różne sposoby: w linii prostej do przodu, do tyłu, na boki lub po łuku. Najistotniejsze jest to, aby przesuw odbywał się w równym odstępie czasu i odległości. Przy braku możliwości precyzyjnego odmierzania stałej odległości w plenerze pomocna może być po prostu długość kroków, czy płyty chodnikowej. Standardowym sposobem tworzenia hyperlapse jest przestawianie aparatu ze statywem. Niestety taka metoda jest czasochłonna i na pewno będzie wymagała stabilizacji w postprodukcji. Do uzyskania stabilnego i płynnego obrazu podczas nagrywania hyperlapse pomocny będzie gimbal lub slider.

    Slider to urządzenie składające się ze specjalnej prowadnicy, na której przesuwany jest aparat. Slidery występują w różnej długości od pół do ponad dwóch metrów. Najlepiej zainwestować w slider elektroniczny (z wbudowanym napędem), który automatycznie przesuwa aparat na prowadnicy o ustaloną odległość, dzięki czemu uzyskuje się maksymalną płynność ujęcia.

    Do uzyskania płynnego hyperlapse’a możemy skorzystać też z gimbala, który znacznie ułatwi wykonanie ujęć. Gimbal to elektroniczny stabilizator kamery działający przy pomocy  żyroskopu i czujników, które automatycznie stabilizują obraz na nawet trzech płaszczyznach. Oznacza to, że niepożądane drgania i ruchy na osi góra-dół, prawo-lewo i przód-tył zostają wygładzone. Wiele z dostępnych obecnie na rynku gimbali posiada funkcję hyperlapse, która automatyzuje cały proces nagrywania. Po ustawieniu podstawowych parametrów, takich jak długość filmu i interwał, włączeniu funkcji hyperlapse, wystarczy rozpocząć rejestrację zdjęć i po prostu… iść. Dzięki technologii stabilizacji stosowanej w gimbalach, zarejestrowane zdjęcia po połączeniu będą stanowić płynny film.

    Punkt zaczepienia

    Bardzo istotnym elementem tworzenia hyperlapse jest znalezienie i trzymanie się przy korygowaniu każdego kadru punktu odniesienia. Powinien być to punkt znajdujący się w tym samym miejscu kadru. Kiedy w kadrze występują obiekty w ruchu oraz sama kamera porusza się w jakimś kierunku, należy zachować jeden stały punkt w ujęciu, aby nagranie nie było zbyt chaotyczne. Jako punkt zaczepienia należy wybrać taki, który będzie zawsze widoczny w kadrze i najlepiej nieruchomy. Na ten punkt powinna być ustawiania zawsze ostrość. Poza dbaniem o punkt zaczepienia, warto zwrócić uwagę na umiejscowienie horyzontu, podłoża oraz innych stałych, dużych elementów w kadrze na poszczególnych zdjęciach. Te elementy powinny zawsze znajdować się w tym samym miejscu w ujęciu. Stosowanie się do tych zasad pozwoli uzyskać płynność i schludność w filmie.

    Zastosowanie hyperlapse

    Hyperlapse, podobnie jak timelapse zastosowanie ma przy filmach marketingowych i spotach, w których w efektowny sposób można ukazać upływ czasu. Ze względu na to, że hyperlapse może zaprezentować obiekt z więcej niż jednej perspektywy, często używany jest do przedstawienia postępów budowy i innych prac (np. plastycznych). Również vlogerzy podróżniczy chętnie korzystają z hyperlapse do pokazania zabytków, zatłoczonych placów, czy ulic. W ten sposób doskonale można oddać klimat i dynamikę panującą na miejscu.

    Hyperlapse to dość czasochłonna i wymagająca bardziej zaawansowanych umiejętności technika nagrywania. Jednak pozwala uzyskać ciekawe i wyjątkowe efekty, które urozmaicą standardowe filmy. Daje ona ogromne możliwości osobom z kreatywnym podejściem do filmowania.